Mama, ik hoop dat jullie nooit gaan scheiden.

Wat ze daar zei, die kleine grote meid van mij, deed mijn hart daveren. Het was in de tuin, met de zon op ons gezicht. Nadat ik verteld had dat een buurmeisje met haar mama ging verhuizen door een scheiding. En dat het nichtje niet meer samen was met haar lief, terwijl die Nora al heel haar leven kende. Tranen volgden vrijwel meteen. ‘Waarom doen die dat mama, ik word daar zo verdrietig van.  …. Ik hoop dat jullie nooit gaan scheiden’.

Ik wilde heel luid ‘NEE NATUURLIJK NIET !!!’ roepen, maar hoe weet je dat zeker? Hoe kan je dat zeker zeggen, tegen je kind, zonder een fabeltje te verkopen? Ja, wij zijn gelukkig en nee, er zit geen haar in de boter. Maar zeg nooit nooit. Ik wil niet liegen tegen mijn kind. Hoe bescherm je je dierbaarste bezit tegen ongeluk en verdriet? Ik moest even denken aan de bubbelplastiek waar een vriendin van me het ooit over had en hoe ze haar zoontje daar zo graag in zou willen wikkelen. Hoe leer je je kind weerbaar te zijn in een leven vol goede en kwade dagen? En toen wist ik het zeker: door eerlijk te zijn, en samen verdrietig en gelukkig te zijn, en te beseffen dat dat er allemaal bij hoort.

Ik heb toch even moeten slikken voor ik antwoordde dat papa en ik daar keihard voor werken en dat we heel erg ons best doen om nooit te scheiden. Dat het soms wel de juiste keuze is als je echt niet meer gelukkig bent samen en alleen maar ruzie maakt. Dat er echt niet alleen slechte dingen gebeuren in het leven maar ook leuke dingen. Want de buren van een paar huizen verder verwachten een kindje. En de buren aan de overkant zijn gisteren als verrassing met elkaar getrouwd, dat wist echt niemand!

‘Echt waar?’.

‘Ja hoor echt waar, hun huis is helemaal versierd, heb je dat daarstraks niet gezien?’

Nog voor haar tranen goed en wel opgedroogd waren stond ze al aan de voordeur om te gaan kijken naar de trouwers hun gevel en de mooie rozen en hartjes. ‘Dat vind ik wel heel tof mama’.

Het leven is natuurlijk niet altijd rozengeur en maneschijn, maar als we ons lief en leed samen kunnen delen, maken we er toch iets moois van.